Ne Okudum’da bu hafta eskilerden bir kitap var.
Psikoloji lisansıma başladığımdan bu yana Irvin Yalom benim için her zaman özel olmuştur.
Kullandığı dil, bakış açısı, işlediği konular aracılığıyla var oluşçu bakışı terapi ve hayat üzerine oldukça başarılı bir biçimle harmanlar.
Aşkın Celladı da Yalom’un ölüm, yalnızlık, yaşam, amaç gibi varoluşsal sancılara sıkça sebep olan konulara değindiği on psikoterapi öyküsünden oluşan kitabı.
Danışan- terapist ilişkisini detaylı görmeyi, anlamayı isteyen okurlar için Yalom’un kitapları hep doğru adrestir:)
Okuduğunuz öykülerde kendinizle ilgili parçalarla karşılaşırsanız onlara biraz daha yakından bakın derim. Seans odası hikayelerinde sıkça yaşanan kendini bulma durumuyla burada da karşılaşacağınızdan eminim.
Kitaptan alıntılarla bitirmek isterim;
“Şöyle ya da böyle her iliski bitmek zorunda. Ömür boyu garanti diye birşey yok. Güneşin batışını görmekten üzüntü duyduğun için doğuşunu izlenmekten zevk almayı reddetmek gibi bir şey bu. ”
“Bir yaşam hiçbir zaman yanlış bir patika yüzünden ters gitmez; ana yol yanlış olduğu için ters gider.“
“Pek çok dostluk ya da evlilik, insanların birbiriyle ilişki kurması ve birbirini sevmesi yerine, bir kişinin bir diğerini yalnızlığa karşı bir kalkan olarak kullanması nedeniyle başarısızlığa uğramıştır.“
Klinik Psikolog Sena Soysal
İstanbul Ataşehir Psikolog
